læra

See also: lära

Faroese

Etymology

From late Old Norse læra, lǽra, from Old Saxon lērian, ultimately from Proto-Germanic *laizijaną.

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈlɛaːɹa]

Noun

læra f (genitive singular læru, plural lærur)

  1. teachings

Declension

f1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative læra læran lærur lærurnar
accusative læru læruna lærur lærurnar
dative læru læruni lærum lærunum
genitive læru lærunnar læra læranna

Derived terms

  • bendingarlæra (morphology)
  • heimstaðarlæra (local history)
  • ljóðlæra (phonetics)
  • mállæra (grammar)
  • orðalagslæra (syntax)
  • teldulæra (computer science)

Verb

læra (third person singular past indicative lærdi, third person plural past indicative lært, supine lært)

  1. to learn
  2. to teach

Conjugation

Conjugation of (group v-1)
infinitive
supine lært
present past
first singular læri lærdi
second singular lærir lærdi
third singular lærir lærdi
plural læra lærdu
participle (a7)1 lærandi lærdur
imperative
singular lær!
plural lærið!

1Only the past participle being declined.

Synonyms

  • (learn): læra seg

Icelandic

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈlaiːra/
    Rhymes: -aiːra

Etymology 1

From late Old Norse læra, lǽra, from Old Saxon lērian, ultimately from Proto-Germanic *laizijaną.

Verb

læra (weak verb, third-person singular past indicative lærði, supine lært)

  1. (intransitive) to learn, to study
    • Timothy 2:11-12 (English, Icelandic)
      Konan á að læra í kyrrþey, í allri undirgefni. Ekki leyfi ég konu að kenna eða taka sér vald yfir manninum, heldur á hún að vera kyrrlát.
      A woman should learn in quietness and full submission. I do not permit a woman to teach or to have authority over a man; she must be silent.
  2. to study something, to learn something [with accusative]
    Ég er að læra strjála stærðfræði.
    I'm studying discrete mathematics.
Conjugation
læra – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur læra
supine sagnbót lært
present participle
lærandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég læri lærði læri lærði
þú lærir lærðir lærir lærðir
hann, hún, það lærir lærði læri lærði
plural við lærum lærðum lærum lærðum
þið lærið lærðuð lærið lærðuð
þeir, þær, þau læra lærðu læri lærðu
imperative boðháttur
singular þú lær (þú), lærðu
plural þið lærið (þið), læriði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
lærast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að lærast
supine sagnbót lærst
present participle
lærandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég lærist lærðist lærist lærðist
þú lærist lærðist lærist lærðist
hann, hún, það lærist lærðist lærist lærðist
plural við lærumst lærðumst lærumst lærðumst
þið lærist lærðust lærist lærðust
þeir, þær, þau lærast lærðust lærist lærðust
imperative boðháttur
singular þú lærst (þú), lærstu
plural þið lærist (þið), læristi1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
lærður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
lærður lærð lært lærðir lærðar lærð
accusative
(þolfall)
lærðan lærða lært lærða lærðar lærð
dative
(þágufall)
lærðum lærðri lærðu lærðum lærðum lærðum
genitive
(eignarfall)
lærðs lærðrar lærðs lærðra lærðra lærðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
lærði lærða lærða lærðu lærðu lærðu
accusative
(þolfall)
lærða lærðu lærða lærðu lærðu lærðu
dative
(þágufall)
lærða lærðu lærða lærðu lærðu lærðu
genitive
(eignarfall)
lærða lærðu lærða lærðu lærðu lærðu
Derived terms
  • læra utanbókar (learn by heart)

Etymology 2

Noun

læra

  1. indefinite genitive plural of læri

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Noun

læra m or f

  1. definite feminine singular of lære

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

Etymology

From Old Norse læra. Akin to English learn.

Pronunciation

  • IPA(key): /²læːrɑ/

Verb

læra (present tense lærer, past tense lærte, past participle lært, passive infinitive lærast, present participle lærande, imperative lær)

  1. to learn
  2. to teach

Noun

læra f (definite singular læra, indefinite plural lærer or læror, definite plural lærene or lærone)

  1. (pre-2012) alternative form of lære
  2. definite singular of lære

References