laurinus
Latin
Etymology
From laurus (“laurel”) + -īnus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɫau̯ˈriː.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [lau̯ˈriː.nus]
Adjective
laurīnus (feminine laurīna, neuter laurīnum); first/second-declension adjective
- of or relating to laurel
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | laurīnus | laurīna | laurīnum | laurīnī | laurīnae | laurīna | |
genitive | laurīnī | laurīnae | laurīnī | laurīnōrum | laurīnārum | laurīnōrum | |
dative | laurīnō | laurīnae | laurīnō | laurīnīs | |||
accusative | laurīnum | laurīnam | laurīnum | laurīnōs | laurīnās | laurīna | |
ablative | laurīnō | laurīnā | laurīnō | laurīnīs | |||
vocative | laurīne | laurīna | laurīnum | laurīnī | laurīnae | laurīna |
Related terms
References
- “laurinus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- laurinus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.