locutuleius
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɫɔ.kuː.tʊˈɫɛj.jʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [lo.ku.t̪uˈlɛː.jus]
Adjective
locūtuleius (feminine locūtuleia, neuter locūtuleium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | locūtuleius | locūtuleia | locūtuleium | locūtuleiī | locūtuleiae | locūtuleia | |
| genitive | locūtuleiī | locūtuleiae | locūtuleiī | locūtuleiōrum | locūtuleiārum | locūtuleiōrum | |
| dative | locūtuleiō | locūtuleiae | locūtuleiō | locūtuleiīs | |||
| accusative | locūtuleium | locūtuleiam | locūtuleium | locūtuleiōs | locūtuleiās | locūtuleia | |
| ablative | locūtuleiō | locūtuleiā | locūtuleiō | locūtuleiīs | |||
| vocative | locūtuleie | locūtuleia | locūtuleium | locūtuleiī | locūtuleiae | locūtuleia | |
Derived terms
Noun
locūtuleius m (genitive locūtuleiī or locūtuleī); second declension
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | locūtuleius | locūtuleiī |
| genitive | locūtuleiī locūtuleī1 |
locūtuleiōrum |
| dative | locūtuleiō | locūtuleiīs |
| accusative | locūtuleium | locūtuleiōs |
| ablative | locūtuleiō | locūtuleiīs |
| vocative | locūtuleie | locūtuleiī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
- “locutuleius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- locutuleius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- locutuleius in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016