ludifico
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɫuːˈdɪ.fɪ.koː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [luˈd̪iː.fi.ko]
Verb
lūdificō (present infinitive lūdificāre, perfect active lūdificāvī, supine lūdificātum); first conjugation
- to mock, make fun of, make sport of
- to make a fool of
Conjugation
Conjugation of lūdificō (first conjugation)
1The present passive infinitive in -ier is a rare poetic form which is attested.
Derived terms
References
- “ludifico”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “ludifico”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- ludifico in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- (ambiguous) to fool a person thoroughly: omnibus artibus aliquem ludificari, eludere
- (ambiguous) to fool a person thoroughly: omnibus artibus aliquem ludificari, eludere
Portuguese
Verb
ludifico
- first-person singular present indicative of ludificar
Spanish
Pronunciation
- IPA(key): /ludiˈfiko/ [lu.ð̞iˈfi.ko]
- Rhymes: -iko
- Syllabification: lu‧di‧fi‧co
Verb
ludifico
- first-person singular present indicative of ludificar