macilentia
Latin
Etymology
From macilentus + -ia.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ma.kɪˈɫɛn.ti.a]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ma.t͡ʃiˈlɛn.t̪͡s̪i.a]
Noun
macilentia f (genitive macilentiae); first declension
Declension
First-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | macilentia | macilentiae |
| genitive | macilentiae | macilentiārum |
| dative | macilentiae | macilentiīs |
| accusative | macilentiam | macilentiās |
| ablative | macilentiā | macilentiīs |
| vocative | macilentia | macilentiae |
Descendants
References
"macilentia", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)