maledicentia
Latin
Etymology
From present participle maledīcēns (“slandering, cursing”) + -ia, from maledīcō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ma.ɫɛ.diːˈkɛn.ti.a]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ma.le.d̪iˈt͡ʃɛn.t̪͡s̪i.a]
Noun
maledīcentia f (genitive maledīcentiae); first declension
- an evil-speaking, abuse, scurrilousness
Declension
First-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | maledīcentia | maledīcentiae |
| genitive | maledīcentiae | maledīcentiārum |
| dative | maledīcentiae | maledīcentiīs |
| accusative | maledīcentiam | maledīcentiās |
| ablative | maledīcentiā | maledīcentiīs |
| vocative | maledīcentia | maledīcentiae |
Descendants
- Catalan: maledicència
- Italian: maldicenza
- Piedmontese: maldicensa
- Sicilian: malidicenzia
Participle
maledīcentia
- nominative/accusative/vocative neuter plural of maledīcēns
References
- “maledicentia”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- maledicentia in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- maledicentia in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016