meerekenen

Dutch

Etymology

From mee +‎ rekenen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈmeːreːkənə(n)/
  • Audio:(file)

Verb

meerekenen

  1. (transitive) to include, to take into account

Conjugation

Conjugation of meerekenen (weak, separable)
infinitive meerekenen
past singular rekende mee
past participle meegerekend
infinitive meerekenen
gerund meerekenen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular reken mee rekende mee meereken meerekende
2nd person sing. (jij) rekent mee, reken mee2 rekende mee meerekent meerekende
2nd person sing. (u) rekent mee rekende mee meerekent meerekende
2nd person sing. (gij) rekent mee rekende mee meerekent meerekende
3rd person singular rekent mee rekende mee meerekent meerekende
plural rekenen mee rekenden mee meerekenen meerekenden
subjunctive sing.1 rekene mee rekende mee meerekene meerekende
subjunctive plur.1 rekenen mee rekenden mee meerekenen meerekenden
imperative sing. reken mee
imperative plur.1 rekent mee
participles meerekenend meegerekend
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.