rekenen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch rēkenen, from Old Dutch *recanon, from Proto-Germanic *rekanōną, indirectly derived from Proto-Indo-European *h₃reǵ-.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈreːkənə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: re‧ke‧nen
- Rhymes: -eːkənən
Verb
rekenen
- (intransitive) to calculate, to do arithmetic
- Na de taalles hebben de kinderen rekenen. — After the language lesson the children do arithmetic.
- (transitive) to count [with tot ‘as (belonging to)’; or with als ‘as’], to consider (something) an example [with tot ‘of’]
- Hij rekende zich al (tot) de groten der aarde. — He has already counted himself as belonging (to) the greats of the word/one of the greats.
- (transitive, intransitive) to appraise, to reckon, to evaluate
- (intransitive) to rely, to count [with op ‘on’]
- De ruiters rekenden op bijstand van de koning onder de berg. — The riders/horsemen counted (on) the king's assistance under the mountain.
- (transitive) to charge, to determine or request a payment
- Voor dit buffet rekenen wij twintig euro per persoon. — Before this buffet we determine 20 euros per person.
Conjugation
| Conjugation of rekenen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | rekenen | |||
| past singular | rekende | |||
| past participle | gerekend | |||
| infinitive | rekenen | |||
| gerund | rekenen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | reken | rekende | ||
| 2nd person sing. (jij) | rekent, reken2 | rekende | ||
| 2nd person sing. (u) | rekent | rekende | ||
| 2nd person sing. (gij) | rekent | rekende | ||
| 3rd person singular | rekent | rekende | ||
| plural | rekenen | rekenden | ||
| subjunctive sing.1 | rekene | rekende | ||
| subjunctive plur.1 | rekenen | rekenden | ||
| imperative sing. | reken | |||
| imperative plur.1 | rekent | |||
| participles | rekenend | gerekend | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
nouns
prepositions
verbs
- aanrekenen
- afrekenen
- berekenen
- bijeenrekenen
- bijrekenen
- dooreenrekenen
- doorrekenen
- gerekenen
- herrekenen
- inrekenen
- meerekenen
- misrekenen
- narekenen
- omrekenen
- onderrekenen
- ontrekenen
- oprekenen
- overrekenen
- tegenrekenen
- terugrekenen
- toerekenen
- tussenrekenen
- uiteenrekenen
- uitrekenen
- verrekenen
- volrekenen
- voorrekenen
- voortrekenen
- wegrekenen
Descendants
- Afrikaans: reken
- Negerhollands: reken, rekend, reeken
- → Caribbean Javanese: rèken, ngrèken
- → Papiamentu: rek, reku, reken
- → Manado Malay: rekeng
Anagrams
Middle Dutch
Etymology
From Old Dutch *recanon, from Proto-Germanic *rekanōną.
Verb
rēkenen
- to put in order (an account, bill etc)
- to settle, to pay (a debt)
- to charge, to ask payment for
- to manage money
- to count, to be included in an account, also a group
- to calculate, to reckon
- to reckon, to consider
Inflection
This verb needs an inflection-table template.
Descendants
- Dutch: rekenen
- Limburgish: raekene
Further reading
- “rekenen”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
- Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “rekenen”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN
Middle English
Verb
rekenen
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.- 1387–1400, Geoffrey Chaucer, “The Man of Lawes Tale”, in The Canterbury Tales, [Westminster: William Caxton, published 1478], →OCLC; republished in [William Thynne], editor, The Workes of Geffray Chaucer Newlye Printed, […], [London]: […] [Richard Grafton for] Iohn Reynes […], 1542, →OCLC:
- Parfay," sayst thou, sometime he reken shall."
- (please add an English translation of this quotation)