toerekenen

Dutch

Etymology

From toe +‎ rekenen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈtureːkənə(n)/
  • Audio:(file)

Verb

toerekenen

  1. (transitive) to impute, hold accountable
  2. (transitive) to ascribe

Conjugation

Conjugation of toerekenen (weak, separable)
infinitive toerekenen
past singular rekende toe
past participle toegerekend
infinitive toerekenen
gerund toerekenen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular reken toe rekende toe toereken toerekende
2nd person sing. (jij) rekent toe, reken toe2 rekende toe toerekent toerekende
2nd person sing. (u) rekent toe rekende toe toerekent toerekende
2nd person sing. (gij) rekent toe rekende toe toerekent toerekende
3rd person singular rekent toe rekende toe toerekent toerekende
plural rekenen toe rekenden toe toerekenen toerekenden
subjunctive sing.1 rekene toe rekende toe toerekene toerekende
subjunctive plur.1 rekenen toe rekenden toe toerekenen toerekenden
imperative sing. reken toe
imperative plur.1 rekent toe
participles toerekenend toegerekend
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.