narekenen

Dutch

Etymology

From na +‎ rekenen.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

narekenen

  1. to recalculate, to check one's calculations

Conjugation

Conjugation of narekenen (weak, separable)
infinitive narekenen
past singular rekende na
past participle nagerekend
infinitive narekenen
gerund narekenen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular reken na rekende na nareken narekende
2nd person sing. (jij) rekent na, reken na2 rekende na narekent narekende
2nd person sing. (u) rekent na rekende na narekent narekende
2nd person sing. (gij) rekent na rekende na narekent narekende
3rd person singular rekent na rekende na narekent narekende
plural rekenen na rekenden na narekenen narekenden
subjunctive sing.1 rekene na rekende na narekene narekende
subjunctive plur.1 rekenen na rekenden na narekenen narekenden
imperative sing. reken na
imperative plur.1 rekent na
participles narekenend nagerekend
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.