uitrekenen

Dutch

Etymology

From uit +‎ rekenen.

Pronunciation

  • IPA(key): /œy̯treːkənən/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: uit‧re‧ke‧nen

Verb

uitrekenen

  1. to compute, to calculate, to reckon, to cipher, to count, to do the math, to work out

Conjugation

Conjugation of uitrekenen (weak, separable)
infinitive uitrekenen
past singular rekende uit
past participle uitgerekend
infinitive uitrekenen
gerund uitrekenen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular reken uit rekende uit uitreken uitrekende
2nd person sing. (jij) rekent uit, reken uit2 rekende uit uitrekent uitrekende
2nd person sing. (u) rekent uit rekende uit uitrekent uitrekende
2nd person sing. (gij) rekent uit rekende uit uitrekent uitrekende
3rd person singular rekent uit rekende uit uitrekent uitrekende
plural rekenen uit rekenden uit uitrekenen uitrekenden
subjunctive sing.1 rekene uit rekende uit uitrekene uitrekende
subjunctive plur.1 rekenen uit rekenden uit uitrekenen uitrekenden
imperative sing. reken uit
imperative plur.1 rekent uit
participles uitrekenend uitgerekend
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.