meritar

Ido

Verb

meritar (present tense meritas, past tense meritis, future tense meritos, imperative meritez, conditional meritus)

  1. to deserve, to merit

Conjugation

Conjugation of meritar
present past future
infinitive meritar meritir meritor
tense meritas meritis meritos
conditional meritus
imperative meritez
adjective active participle meritanta meritinta meritonta
adverbial active participle meritante meritinte meritonte
nominal
active participle
singular meritanto meritinto meritonto
plural meritanti meritinti meritonti
adjective passive participle meritata meritita meritota
adverbial passive participle meritate meritite meritote
nominal
passive participle
singular meritato meritito meritoto
plural meritati merititi meritoti

Interlingua

Verb

meritar

  1. to deserve

Conjugation

    Conjugation of meritar
infinitive meritar
participle present perfect
meritante meritate
active simple perfect
present merita ha meritate
past meritava habeva meritate
future meritara habera meritate
conditional meritarea haberea meritate
imperative merita
passive simple perfect
present es meritate ha essite meritate
past esseva meritate habeva essite meritate
future essera meritate habera essite meritate
conditional esserea meritate haberea essite meritate
imperative sia meritate

Spanish

Etymology

From Latin meritāre, from meritus.

Verb

meritar (first-person singular present merito, first-person singular preterite merité, past participle meritado)

  1. to merit, earn, deserve
    Synonym: merecer

Conjugation

Derived terms

Further reading

Venetan

Etymology

From Latin meritāre, from meritus. Compare Italian meritare.

Verb

meritar

  1. (transitive) to deserve or merit
  2. (transitive) to be worthy of

Conjugation

* Venetan conjugation varies from one region to another. Hence, the following conjugation should be considered as typical, not as exhaustive.