miðr

Old Norse

Etymology 1

From Proto-Germanic *midjaz (middle, mid), from Proto-Indo-European *medʰyo- (middle). Cognate with Old English midd, Old Frisian midde, Old Saxon middi, Old High German mitti, Gothic 𐌼𐌹𐌳𐌾𐌹𐍃 (midjis).

Adjective

miðr (not comparable)

  1. middle
Declension
Strong declension of miðr
singular masculine feminine neuter
nominative miðr mið mitt
accusative miðjan miðja mitt
dative miðjum miðri miðju
genitive miðs miðrar miðs
plural masculine feminine neuter
nominative miðir miðjar mið
accusative miðja miðjar mið
dative miðjum miðjum miðjum
genitive miðra miðra miðra
Weak declension of miðr
singular masculine feminine neuter
nominative miði miðja miðja
accusative miðja miðju miðja
dative miðja miðju miðja
genitive miðja miðju miðja
plural masculine feminine neuter
nominative miðju miðju miðju
accusative miðju miðju miðju
dative miðjum miðjum miðjum
genitive miðju miðju miðju
Descendants
  • Icelandic: miður
  • Faroese: miður
  • Norwegian Nynorsk: mid
  • Old Swedish: miþer

Etymology 2

From earlier minnr, by a regular sound change -nnr- > -ðr-, also observed e.g. in maðr, suðr, syðri, Guðrún (< *Gunnrún). Cognate with Gothic 𐌼𐌹𐌽𐍃 (mins), Latin minus, from Proto-Indo-European *mey- (small, little).

Alternative forms

Adverb

miðr

  1. comparative degree of lítt