minuta
Albanian
Noun
minuta f pl
- plural of minutë
Czech
Pronunciation
- IPA(key): [ˈmɪnuta]
Audio: (file) - Rhymes: -uta
- Hyphenation: mi‧nu‧ta
Etymology 1
Borrowed from German Minute, from Late Latin minūta.
Noun
minuta f (diminutive minutka)
Declension
Derived terms
Related terms
- See minus
Further reading
- “minuta”, in Příruční slovník jazyka českého (in Czech), 1935–1957
- “minuta”, in Slovník spisovného jazyka českého (in Czech), 1960–1971, 1989
- “minuta”, in Internetová jazyková příručka (in Czech), 2008–2025
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Participle
minuta
- inflection of minout:
- feminine singular passive participle
- neuter plural passive participle
French
Pronunciation
Verb
minuta
- third-person singular past historic of minuter
Interlingua
Noun
minuta (plural minutas)
Italian
Pronunciation
- IPA(key): /miˈnu.ta/
- Rhymes: -uta
- Hyphenation: mi‧nù‧ta
Adjective
minuta
- feminine singular of minuto
Noun
minuta f (plural minute)
Anagrams
Kashubian
Alternative forms
- mënuta, manuta (regional)
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /miˈnu.ta/
- Rhymes: -uta
- Syllabification: mi‧nu‧ta
Noun
minuta f (diminutive minutka, related adjective minutowi)
Further reading
- Eùgeniusz Gòłąbk (2011) “minuta”, in Słownik Polsko-Kaszubski / Słowôrz Pòlskò-Kaszëbsczi[2]
- “minuta”, in Internetowi Słowôrz Kaszëbsczégò Jãzëka [Internet Dictionary of the Kashubian Language], Fundacja Kaszuby, 2022
Latin
Pronunciation
- minūta: (Classical Latin) IPA(key): [mɪˈnuː.ta]
- minūta: (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [miˈnuː.t̪a]
Participle
minūta
- inflection of minūtus:
- nominative/vocative feminine singular
- nominative/accusative/vocative neuter plural
Participle
minūtā
- ablative feminine singular of minūtus
References
- "minuta", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
Lower Sorbian
Etymology
Borrowed from Old French minute, from Medieval Latin minūta (“60th of an hour", "note”).
Noun
minuta f (diminutive minutka)
- minute (unit of time)
Declension
Derived terms
Maltese
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /mɪˈnuː.ta/
- Rhymes: -uːta
Noun
minuta f (plural minuti)
Related terms
- minutament
- minutant
- minutarju
- minutiera
Occitan
Etymology
Borrowed from Medieval Latin minūta. Compare menut.
Pronunciation
- IPA(key): /miˈnyto/
Audio: (file)
Noun
minuta f (plural minutas)
- minute (unit of time)
Old Polish
Etymology
Learned borrowing from Latin minūta.[1][2][3][4] First attested in 1420.
Pronunciation
Noun
minuta f
- concept, rough draft (preliminary drafting of a document without legal force)
- 1874 [1420], Monumenta Medii Aevi Historica res gestas Poloniae illustrantia. Pomniki Dziejowe Wieków Średnich do objaśnienia rzeczy polskich służące[3], volume VIII, page 460:
- To, czso mi dali vinø panowye ot krolya y ot koroni pospolstwa, tegom wschego... praw, a ginako tego zapissa albo compromissa-m nye widal, gedno yakom gy z minuti przet krolem czedl y oprawil
- [To, cso mi dali winę panowie ot krola i ot korony pospolstwa, tegom wszego... praw, a jinako tego zapisa albo kompromisa-m nie wydał, jedno jakom ji z minuty przed krolem czetł i oprawił]
Descendants
References
- ^ Bańkowski, Andrzej (2000) “minuta 2”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
- ^ Mirosław Bańko, Lidia Wiśniakowska (2021) “minuta”, in Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
- ^ Stanisław Dubisz, editor (2003), “minuta”, in Uniwersalny słownik języka polskiego [Universal dictionary of the Polish language][1] (in Polish), volumes 1-4, Warsaw: Wydawnictwo Naukowe PWN SA, →ISBN
- ^ Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “minuta”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN
- B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “minuta”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN
Polish
Etymology
Inherited from Old Polish minuta. Sense 1 is a semantic loan from French minute and German Minute.[1] Doublet of menu.
Pronunciation
Audio 1: (file) Audio 2: (file) - Rhymes: -uta
- Syllabification: mi‧nu‧ta
Noun
minuta f (diminutive minutka, related adjective minutowy, abbreviation min or min.)
- minute (unit of time equal to sixty seconds)
- minute (short moment)
- (geometry) arcminute (1/60th of a degree)
- (obsolete) abstract (document without a stamp or seal)
Declension
Derived terms
- z minuty na minutę
- z minutami
- minutaż
- minutnik
- pięć minut
Related terms
- minuteczka
Descendants
Trivia
According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), minuta is one of the most used words in Polish, appearing 27 times in scientific texts, 24 times in news, 7 times in essays, 29 times in fiction, and 22 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 109 times, making it the 568th most common word in a corpus of 500,000 words.[2]
References
- ^ Bańkowski, Andrzej (2000) “minuta 1”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
- ^ Ida Kurcz (1990) “minuta”, in Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej [Frequency dictionary of the Polish language] (in Polish), volume 1, Kraków, Warszawa: Polska Akademia Nauk. Instytut Języka Polskiego, page 249
Further reading
- minuta in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- minuta in Polish dictionaries at PWN
- Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “minuta”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
- Ewa Rodek (21.05.2021) “MINUTA”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “minuta”, in Słownik języka polskiego
- Aleksander Zdanowicz (1861) “minuta”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1902), “minuta”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 2, Warsaw, page 992
Portuguese
Pronunciation
- IPA(key): /miˈnu.tɐ/
- Hyphenation: mi‧nu‧ta
Etymology 1
Learned borrowing from Latin minūta [scriptūra] (“diminished [writing]”). Doublet of miúda.
Noun
minuta f (plural minutas)
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Verb
minuta
- inflection of minutar:
- third-person singular present indicative
- second-person singular imperative
Further reading
- “minuta”, in Dicionário infopédia da Língua Portuguesa (in Portuguese), Porto: Porto Editora, 2003–2025
- “minuta”, in Dicionário Priberam da Língua Portuguesa (in Portuguese), Lisbon: Priberam, 2008–2025
Romansch
Alternative forms
Etymology
Borrowed from Medieval Latin minūta.
Noun
minuta f (plural minutas)
Serbo-Croatian
Alternative forms
Pronunciation
- IPA(key): /minǔːta/
- Hyphenation: mi‧nu‧ta
Noun
minúta f (Cyrillic spelling мину́та)
Declension
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | minuta | minute |
genitive | minute | minuta |
dative | minuti | minutama |
accusative | minutu | minute |
vocative | minuto | minute |
locative | minuti | minutama |
instrumental | minutom | minutama |
Silesian
Etymology
Inherited from Old Polish minuta.
Pronunciation
- IPA(key): /miˈnu.ta/
Audio: (file) - Rhymes: -uta
- Syllabification: mi‧nu‧ta
Noun
minuta f (diminutive minutka)
- minute (unit of time equal to sixty seconds)
Declension
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | minuta | minuty |
genitive | minuty | minut |
dative | minucie | minutōm |
accusative | minutã | minuty |
instrumental | minutōm | minutami/minutōma |
locative | minucie | minutach |
vocative | minuto | minuty |
Further reading
Slovene
Pronunciation
- IPA(key): /minúːta/
Noun
minȗta f
- minute (unit of time)
Declension
Feminine, a-stem | |||
---|---|---|---|
nom. sing. | minúta | ||
gen. sing. | minúte | ||
singular | dual | plural | |
nominative (imenovȃlnik) |
minúta | minúti | minúte |
genitive (rodȋlnik) |
minúte | minút | minút |
dative (dajȃlnik) |
minúti | minútama | minútam |
accusative (tožȋlnik) |
minúto | minúti | minúte |
locative (mẹ̑stnik) |
minúti | minútah | minútah |
instrumental (orọ̑dnik) |
minúto | minútama | minútami |
Spanish
Etymology
Borrowed from Medieval Latin minūta. Compare minuto, menudo.
Pronunciation
- IPA(key): /miˈnuta/ [miˈnu.t̪a]
- Rhymes: -uta
- Syllabification: mi‧nu‧ta
Noun
minuta f (plural minutas)
- rough draft
- bill, fee (for example, at a restaurant)
- Synonym: cuenta
- list (of various things)
- Synonyms: lista, inventario
- menu (at a restaurant)
- minute, note (of a meeting)
- (Paraguay, Rioplatense) bar food
- Synonyms: refrigerio, tentempié, bocadillo
- (El Salvador) snow cone
- Synonym: raspado
Further reading
- “minuta”, in Diccionario de la lengua española [Dictionary of the Spanish Language] (in Spanish), online version 23.8, Royal Spanish Academy [Spanish: Real Academia Española], 10 December 2024
Veps
Pronoun
minuta