miroseață

Romanian

Etymology

From miros +‎ -eață.

Noun

miroseață f (plural miroseațe)

  1. (obsolete, rare) odor, scent, fragrance
    Synonym: mireasmă

Declension

Declension of miroseață
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative-accusative miroseață miroseața miroseațe miroseațele
genitive-dative miroseațe miroseaței miroseațe miroseațelor
vocative miroseață, miroseațo miroseațelor

References

  • miroseață in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN