muntergök
Swedish
Etymology
From munter (“merry”) + gök (“cuckoo”). Attested since 1824.
Noun
muntergök c
- (colloquial) a happy jolly fella
- Antonym: dysterkvist
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | muntergök | muntergöks |
| definite | muntergöken | muntergökens | |
| plural | indefinite | muntergökar | muntergökars |
| definite | muntergökarna | muntergökarnas |