náða

See also: Appendix:Variations of "nada"

Icelandic

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈnauːða/
    Rhymes: -auːða

Etymology 1

Verb

náða (weak verb, third-person singular past indicative náðaði, supine náðað)

  1. to pardon (grant an official pardon for a crime)
Conjugation
náða – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur náða
supine sagnbót náðað
present participle
náðandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég náða náðaði náði náðaði
þú náðar náðaðir náðir náðaðir
hann, hún, það náðar náðaði náði náðaði
plural við náðum náðuðum náðum náðuðum
þið náðið náðuðuð náðið náðuðuð
þeir, þær, þau náða náðuðu náði náðuðu
imperative boðháttur
singular þú náða (þú), náðaðu
plural þið náðið (þið), náðiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
náðast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að náðast
supine sagnbót náðast
present participle
náðandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég náðast náðaðist náðist náðaðist
þú náðast náðaðist náðist náðaðist
hann, hún, það náðast náðaðist náðist náðaðist
plural við náðumst náðuðumst náðumst náðuðumst
þið náðist náðuðust náðist náðuðust
þeir, þær, þau náðast náðuðust náðist náðuðust
imperative boðháttur
singular þú náðast (þú), náðastu
plural þið náðist (þið), náðisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
náðaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
náðaður náðuð náðað náðaðir náðaðar náðuð
accusative
(þolfall)
náðaðan náðaða náðað náðaða náðaðar náðuð
dative
(þágufall)
náðuðum náðaðri náðuðu náðuðum náðuðum náðuðum
genitive
(eignarfall)
náðaðs náðaðrar náðaðs náðaðra náðaðra náðaðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
náðaði náðaða náðaða náðuðu náðuðu náðuðu
accusative
(þolfall)
náðaða náðuðu náðaða náðuðu náðuðu náðuðu
dative
(þágufall)
náðaða náðuðu náðaða náðuðu náðuðu náðuðu
genitive
(eignarfall)
náðaða náðuðu náðaða náðuðu náðuðu náðuðu
Derived terms
  • náðun

Etymology 2

Noun

náða

  1. indefinite genitive plural of náð