næra

See also: nära

Icelandic

Etymology

Borrowed from Middle Low German neren, from Old Saxon nerian.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈnaiːra/
  • Rhymes: -aiːra

Verb

næra (weak verb, third-person singular past indicative nærði, supine nært)

  1. to nourish

Conjugation

næra – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur næra
supine sagnbót nært
present participle
nærandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég næri nærði næri nærði
þú nærir nærðir nærir nærðir
hann, hún, það nærir nærði næri nærði
plural við nærum nærðum nærum nærðum
þið nærið nærðuð nærið nærðuð
þeir, þær, þau næra nærðu næri nærðu
imperative boðháttur
singular þú nær (þú), nærðu
plural þið nærið (þið), næriði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
nærast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur nærast
supine sagnbót nærst
present participle
nærandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég nærist nærðist nærist nærðist
þú nærist nærðist nærist nærðist
hann, hún, það nærist nærðist nærist nærðist
plural við nærumst nærðumst nærumst nærðumst
þið nærist nærðust nærist nærðust
þeir, þær, þau nærast nærðust nærist nærðust
imperative boðháttur
singular þú nærst (þú), nærstu
plural þið nærist (þið), næristi1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
nærður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
nærður nærð nært nærðir nærðar nærð
accusative
(þolfall)
nærðan nærða nært nærða nærðar nærð
dative
(þágufall)
nærðum nærðri nærðu nærðum nærðum nærðum
genitive
(eignarfall)
nærðs nærðrar nærðs nærðra nærðra nærðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
nærði nærða nærða nærðu nærðu nærðu
accusative
(þolfall)
nærða nærðu nærða nærðu nærðu nærðu
dative
(þágufall)
nærða nærðu nærða nærðu nærðu nærðu
genitive
(eignarfall)
nærða nærðu nærða nærðu nærðu nærðu

Derived terms

Anagrams

Norwegian Nynorsk

Etymology 1

From Middle Low German neren.

Alternative forms

  • nære (e and split infinitives)

Verb

næra (present tense nærer, past tense nærte, past participle nært, passive infinitive nærast, present participle nærande, imperative nær)

  1. to feed, nourish, sustain

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

næra n

  1. definite singular of nære

References