nakomen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch nacomen, from Old Dutch nākuman, from Proto-West Germanic *nāhwakweman. Equivalent to na- + komen.
Pronunciation
Audio: (file)
Verb
nakomen
Conjugation
| Conjugation of nakomen (strong class 4, irregular, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | nakomen | |||
| past singular | kwam na | |||
| past participle | nagekomen | |||
| infinitive | nakomen | |||
| gerund | nakomen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | kom na | kwam na | nakom | nakwam |
| 2nd person sing. (jij) | komt na, kom na2 | kwam na | nakomt | nakwam |
| 2nd person sing. (u) | komt na | kwam na | nakomt | nakwam |
| 2nd person sing. (gij) | komt na | kwaamt na | nakomt | nakwaamt |
| 3rd person singular | komt na | kwam na | nakomt | nakwam |
| plural | komen na | kwamen na | nakomen | nakwamen |
| subjunctive sing.1 | kome na | kwame na | nakome | nakwame |
| subjunctive plur.1 | komen na | kwamen na | nakomen | nakwamen |
| imperative sing. | kom na | |||
| imperative plur.1 | komt na | |||
| participles | nakomend | nagekomen | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
- nakoming
- nakomeling
- nakomelingschap