nakomen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch nacomen, from Old Dutch nākuman, from Proto-West Germanic *nāhwakweman. Equivalent to na- +‎ komen.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

nakomen

  1. to fulfill (one's promise), to carry out (an obligation)

Conjugation

Conjugation of nakomen (strong class 4, irregular, separable)
infinitive nakomen
past singular kwam na
past participle nagekomen
infinitive nakomen
gerund nakomen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular kom na kwam na nakom nakwam
2nd person sing. (jij) komt na, kom na2 kwam na nakomt nakwam
2nd person sing. (u) komt na kwam na nakomt nakwam
2nd person sing. (gij) komt na kwaamt na nakomt nakwaamt
3rd person singular komt na kwam na nakomt nakwam
plural komen na kwamen na nakomen nakwamen
subjunctive sing.1 kome na kwame na nakome nakwame
subjunctive plur.1 komen na kwamen na nakomen nakwamen
imperative sing. kom na
imperative plur.1 komt na
participles nakomend nagekomen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms