narów

See also: narow

Polish

Pronunciation

 
  • IPA(key): /ˈna.ruf/
  • Rhymes: -aruf
  • Syllabification: na‧rów

Etymology 1

Borrowed from Old Ruthenian но́ровъ (nórov), from Old East Slavic норовъ (norovŭ), from Proto-Slavic *norvъ, possibly from Proto-Indo-European *h₂nḗr (“man, power, force”).

Noun

narów m inan

  1. (archaic, literary) bad habit, vice
Declension
Declension of narów
singular plural
nominative narów narowy
genitive narowu narowów
dative narowowi narowom
accusative narów narowy
instrumental narowem narowami
locative narowie narowach
vocative narowie narowy
Derived terms
adjectives
noun
  • narowistość
verbs
adjective

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

narów

  1. second-person singular imperative of narowić

Further reading

  • narów in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • narów in Polish dictionaries at PWN
  • Wojciech Grzegorzewicz (1894) “narowy”, in “O języku ludowym w powiecie przasnyskim”, in Sprawozdania Komisji Językowej Akademii Umiejętności (in Polish), volume 5, Krakow: Akademia Umiejętności, page 115
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.