narzeczony
Polish
Etymology
Inherited from Old Polish narzec + -ony.
Pronunciation
- IPA(key): /na.ʐɛˈt͡ʂɔ.nɘ/
Audio: (file) - Rhymes: -ɔnɘ
- Syllabification: na‧rze‧czo‧ny
Noun
narzeczony m pers (female equivalent narzeczona)
- (nominalized) fiancé
Declension
Declension of narzeczony
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | narzeczony | narzeczeni |
| genitive | narzeczonego | narzeczonych |
| dative | narzeczonemu | narzeczonym |
| accusative | narzeczonego | narzeczonych |
| instrumental | narzeczonym | narzeczonymi |
| locative | narzeczonym | narzeczonych |
| vocative | narzeczony | narzeczeni |
Further reading
- narzeczony in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- narzeczony in Polish dictionaries at PWN