nasaleren

Dutch

Etymology

From nasaal +‎ -eren. Cf. German nasalieren.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌnaː.zaːˈleː.rə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: na‧sa‧le‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb

nasaleren

  1. (transitive, intransitive) to nasalise

Conjugation

Conjugation of nasaleren (weak)
infinitive nasaleren
past singular nasaleerde
past participle genasaleerd
infinitive nasaleren
gerund nasaleren n
present tense past tense
1st person singular nasaleer nasaleerde
2nd person sing. (jij) nasaleert, nasaleer2 nasaleerde
2nd person sing. (u) nasaleert nasaleerde
2nd person sing. (gij) nasaleert nasaleerde
3rd person singular nasaleert nasaleerde
plural nasaleren nasaleerden
subjunctive sing.1 nasalere nasaleerde
subjunctive plur.1 nasaleren nasaleerden
imperative sing. nasaleer
imperative plur.1 nasaleert
participles nasalerend genasaleerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Descendants

  • Afrikaans: nasaleer
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.