norðmaðr

Old Norse

Etymology

From norðr +‎ maðr. Compare Old English Norþmann, English Northman.

The change *-nnz > -ðr in the nominative singular is regular.

Pronunciation

  • (12th century Icelandic) IPA(key): /ˈnõrðˌmɑ̃ðr/

Noun

norðmaðr m (genitive norðmanns, plural norðmenn)

  1. man from the North; Norseman
    Antonym: suðrmaðr
    • Haralds saga Sigurðssonar, Heimskringla: 192, chap. 94
      Þá mælti Styrkárr: »viltu selja kǫsunginn, bóndi?« »Eigi þérna, segir hann; þú munt vera Norðmaðr, kenni ek mál þitt.«
      Styrkárr asked: “Will you give me your mantle, farmer?” He replied: “Not you, mate. You’re a Norseman – I recognize your speech.”
    • Runestone U 258
      ᚬᚾ×ᛏᚱᛅᛒᚢ×ᚾᚢᚱᛘᛁᚾᚱ×ᚬᚴᚾᛁᚱᛁ×ᛅᛋᛒᛁᛅᚱᚾᛅᛦ
      on × trabu × nurminr × o kniri × asbiarnaʀ
      Hann drapu norrmænnr a knærri Asbiarnaʀ.
      Norwegians killed him on Ásbjǫrn's cargo-ship.

Declension

Declension of norðmaðr (strong consonant stem, s-genitive)
masculine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative norðmaðr norðmaðrinn norðmenn norðmennirnir
accusative norðmann norðmanninn norðmenn norðmennirna
dative norðmanni norðmanninum norðmǫnnum norðmǫnnunum
genitive norðmanns norðmannsins norðmanna norðmannanna
  • austmaðr
  • vestmaðr

Descendants

  • West Scandinavian:
    • Icelandic: norðmaður, Norðmaður
    • Faroese: norðmaður
    • Norwegian Nynorsk: nordmann
    • Middle Russian: мурмане m pl (murmane) (obsolete)
  • East Scandinavian:

Further reading