Czech
Etymology
Inherited from Old Czech obrátiti, from Proto-Slavic *obvortiti. By surface analysis, ob- + vrátit.
Pronunciation
Verb
obrátit pf (imperfective obracet)
- to flip, to turn over
- (reflexive with se) to turn, to turn to someone/sth, to turn over
Conjugation
Conjugation of obrátit
| infinitive
|
obrátit, obrátiti
|
active adjective
|
obrátivší
|
| verbal noun
|
obrácení
|
passive adjective
|
obrácený
|
| present forms |
indicative |
imperative
|
|
singular |
plural |
singular |
plural
|
| 1st person
|
obrátím |
obrátíme |
— |
obraťme
|
| 2nd person
|
obrátíš |
obrátíte |
obrať |
obraťte
|
| 3rd person
|
obrátí |
obrátí |
— |
—
|
The verb obrátit does not have present tense and the present forms are used to express future only.
| participles |
past participles |
passive participles
|
|
singular |
plural |
singular |
plural
|
| masculine animate
|
obrátil |
obrátili |
obrácen |
obráceni
|
| masculine inanimate
|
obrátily |
obráceny
|
| feminine
|
obrátila |
obrácena
|
| neuter
|
obrátilo |
obrátila |
obráceno |
obrácena
|
| transgressives
|
present
|
past
|
| masculine singular
|
— |
obrátiv
|
| feminine + neuter singular
|
— |
obrátivši
|
| plural
|
— |
obrátivše
|
|
Further reading