odmowa

See also: odmową

Old Polish

Etymology

    Deverbal from odmówić. First attested in 1395.

    Pronunciation

    • IPA(key): (10th–15th CE) /ɔdmɔva/
    • IPA(key): (15th CE) /ɔdmɔva/

    Noun

    odmowa f

    1. (attested in Masovia) denial, refusal; opposition, resistance
    2. (attested in Greater Poland) reply, answer
      • 1959 [1395], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty poznańskie, volume I, number 187, Poznań:
        Tedi rzegk[ł] pan Hinczka: Dacze mne ti wini wipiszafszy, iszbich na to odmowø dal
        [Tedy rzek pan Hinczka: Dacie mnie, ty winy wypisawszy, iż bych na to odmowę dał]
    verbs

    Descendants

    • Polish: odmowa

    References

    • Bańkowski, Andrzej (2000) “odmowa”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
    • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “odmowa”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

    Polish

    Etymology

      Inherited from Old Polish odmowa. By surface analysis, deverbal from odmówić.

      Pronunciation

       
      • IPA(key): /ɔdˈmɔ.va/
      • Audio:(file)
      • Rhymes: -ɔva
      • Syllabification: od‧mo‧wa

      Noun

      odmowa f (diminutive odmówka)

      1. denial, refusal
      2. (Middle Polish) defense or justification against accusations

      Declension

      Derived terms

      adjective
      adverb
      verbs

      Further reading