okluk
Turkish
Etymology
From Ottoman Turkish اوقلق (okluk, “quiver”), equivalent to ok (“arrow”) + -luk.
Noun
okluk (definite accusative okluğu, plural okluklar)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | okluk | okluklar |
| definite accusative | okluğu | oklukları |
| dative | okluğa | okluklara |
| locative | oklukta | okluklarda |
| ablative | okluktan | okluklardan |
| genitive | okluğun | oklukların |
Further reading
- Çağbayır, Yaşar (2007) “okluk1”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 3598