omverschoppen

Dutch

Etymology

From omver (“over”) + schoppen (“kick”).

Pronunciation

  • IPA(key): /ɔmˈvɛrˌsxɔ.pə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: om‧ver‧schop‧pen

Verb

omverschoppen

  1. to kick over

Conjugation

Conjugation of omverschoppen (weak, separable)
infinitive omverschoppen
past singular schopte omver
past participle omvergeschopt
infinitive omverschoppen
gerund omverschoppen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular schop omver schopte omver omverschop omverschopte
2nd person sing. (jij) schopt omver, schop omver2 schopte omver omverschopt omverschopte
2nd person sing. (u) schopt omver schopte omver omverschopt omverschopte
2nd person sing. (gij) schopt omver schopte omver omverschopt omverschopte
3rd person singular schopt omver schopte omver omverschopt omverschopte
plural schoppen omver schopten omver omverschoppen omverschopten
subjunctive sing.1 schoppe omver schopte omver omverschoppe omverschopte
subjunctive plur.1 schoppen omver schopten omver omverschoppen omverschopten
imperative sing. schop omver
imperative plur.1 schopt omver
participles omverschoppend omvergeschopt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

  • schoppen omver
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.