omwaaien

Dutch

Etymology

From om +‎ waaien.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

omwaaien

  1. (of the wind) to blow over

Conjugation

Conjugation of omwaaien (weak, separable)
infinitive omwaaien
past singular waaide om
past participle omgewaaid
infinitive omwaaien
gerund omwaaien n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular waai om waaide om omwaai omwaaide
2nd person sing. (jij) waait om, waai om2 waaide om omwaait omwaaide
2nd person sing. (u) waait om waaide om omwaait omwaaide
2nd person sing. (gij) waait om waaide om omwaait omwaaide
3rd person singular waait om waaide om omwaait omwaaide
plural waaien om waaiden om omwaaien omwaaiden
subjunctive sing.1 waaie om waaide om omwaaie omwaaide
subjunctive plur.1 waaien om waaiden om omwaaien omwaaiden
imperative sing. waai om
imperative plur.1 waait om
participles omwaaiend omgewaaid
1) Archaic. 2) In case of inversion.
Conjugation of omwaaien (strong class 6 with weak past participle, separable)
infinitive omwaaien
past singular woei om
past participle omgewaaid
infinitive omwaaien
gerund omwaaien n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular waai om woei om omwaai omwoei
2nd person sing. (jij) waait om, waai om2 woei om omwaait omwoei
2nd person sing. (u) waait om woei om omwaait omwoei
2nd person sing. (gij) waait om woeit om omwaait omwoeit
3rd person singular waait om woei om omwaait omwoei
plural waaien om woeien om omwaaien omwoeien
subjunctive sing.1 waaie om woeie om omwaaie omwoeie
subjunctive plur.1 waaien om woeien om omwaaien omwoeien
imperative sing. waai om
imperative plur.1 waait om
participles omwaaiend omgewaaid
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.