onderbrengen

Dutch

Etymology

From onder +‎ brengen.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

onderbrengen

  1. to accommodate, lodge
  2. to categorize

Conjugation

Conjugation of onderbrengen (weak with past in -cht, separable)
infinitive onderbrengen
past singular bracht onder
past participle ondergebracht
infinitive onderbrengen
gerund onderbrengen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular breng onder bracht onder onderbreng onderbracht
2nd person sing. (jij) brengt onder, breng onder2 bracht onder onderbrengt onderbracht
2nd person sing. (u) brengt onder bracht onder onderbrengt onderbracht
2nd person sing. (gij) brengt onder bracht onder onderbrengt onderbracht
3rd person singular brengt onder bracht onder onderbrengt onderbracht
plural brengen onder brachten onder onderbrengen onderbrachten
subjunctive sing.1 brenge onder brachte onder onderbrenge onderbrachte
subjunctive plur.1 brengen onder brachten onder onderbrengen onderbrachten
imperative sing. breng onder
imperative plur.1 brengt onder
participles onderbrengend ondergebracht
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.