onderhandelen

Dutch

Etymology

From onder- +‎ handelen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌɔn.dərˈɦɑn.də.lə(n)/
  • Audio:(file)

Verb

onderhandelen

  1. to negotiate

Conjugation

Conjugation of onderhandelen (weak, prefixed)
infinitive onderhandelen
past singular onderhandelde
past participle onderhandeld
infinitive onderhandelen
gerund onderhandelen n
present tense past tense
1st person singular onderhandel onderhandelde
2nd person sing. (jij) onderhandelt, onderhandel2 onderhandelde
2nd person sing. (u) onderhandelt onderhandelde
2nd person sing. (gij) onderhandelt onderhandelde
3rd person singular onderhandelt onderhandelde
plural onderhandelen onderhandelden
subjunctive sing.1 onderhandele onderhandelde
subjunctive plur.1 onderhandelen onderhandelden
imperative sing. onderhandel
imperative plur.1 onderhandelt
participles onderhandelend onderhandeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

  • heronderhandelen
  • uitonderhandelen
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.