onderplassen

Dutch

Etymology

From onder +‎ plassen.

Pronunciation

  • Hyphenation: on‧der‧plas‧sen

Verb

onderplassen

  1. (transitive) to urinate all over
    Synonyms: onderpiesen, (vulgar) onderpissen

Conjugation

Conjugation of onderplassen (weak, separable)
infinitive onderplassen
past singular plaste onder
past participle ondergeplast
infinitive onderplassen
gerund onderplassen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular plas onder plaste onder onderplas onderplaste
2nd person sing. (jij) plast onder, plas onder2 plaste onder onderplast onderplaste
2nd person sing. (u) plast onder plaste onder onderplast onderplaste
2nd person sing. (gij) plast onder plaste onder onderplast onderplaste
3rd person singular plast onder plaste onder onderplast onderplaste
plural plassen onder plasten onder onderplassen onderplasten
subjunctive sing.1 plasse onder plaste onder onderplasse onderplaste
subjunctive plur.1 plassen onder plasten onder onderplassen onderplasten
imperative sing. plas onder
imperative plur.1 plast onder
participles onderplassend ondergeplast
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.