onderschikken

Dutch

Etymology

From onder- +‎ schikken.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌɔn.dərˈsxɪ.kə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: on‧der‧schik‧ken
  • Rhymes: -ɪkən

Verb

onderschikken

  1. (transitive) to suppress, to subjugate
  2. (reflexive) to be subservient

Conjugation

Conjugation of onderschikken (weak, prefixed)
infinitive onderschikken
past singular onderschikte
past participle onderschikt
infinitive onderschikken
gerund onderschikken n
present tense past tense
1st person singular onderschik onderschikte
2nd person sing. (jij) onderschikt, onderschik2 onderschikte
2nd person sing. (u) onderschikt onderschikte
2nd person sing. (gij) onderschikt onderschikte
3rd person singular onderschikt onderschikte
plural onderschikken onderschikten
subjunctive sing.1 onderschikke onderschikte
subjunctive plur.1 onderschikken onderschikten
imperative sing. onderschik
imperative plur.1 onderschikt
participles onderschikkend onderschikt
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.