onderschuiven

Dutch

Etymology

From onder +‎ schuiven.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɔndərˌsxœy̯və(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: on‧der‧schui‧ven

Verb

onderschuiven

  1. secretly put in place of something else

Conjugation

Conjugation of onderschuiven (strong class 2b, separable)
infinitive onderschuiven
past singular schoof onder
past participle ondergeschoven
infinitive onderschuiven
gerund onderschuiven n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular schuif onder schoof onder onderschuif onderschoof
2nd person sing. (jij) schuift onder, schuif onder2 schoof onder onderschuift onderschoof
2nd person sing. (u) schuift onder schoof onder onderschuift onderschoof
2nd person sing. (gij) schuift onder schooft onder onderschuift onderschooft
3rd person singular schuift onder schoof onder onderschuift onderschoof
plural schuiven onder schoven onder onderschuiven onderschoven
subjunctive sing.1 schuive onder schove onder onderschuive onderschove
subjunctive plur.1 schuiven onder schoven onder onderschuiven onderschoven
imperative sing. schuif onder
imperative plur.1 schuift onder
participles onderschuivend ondergeschoven
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.