ondertitelen

Dutch

Etymology

From onder- +‎ titelen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌɔn.dərˈti.tə.lə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: on‧der‧ti‧te‧len

Verb

ondertitelen

  1. to caption, to subtitle

Conjugation

Conjugation of ondertitelen (weak, prefixed)
infinitive ondertitelen
past singular ondertitelde
past participle ondertiteld
infinitive ondertitelen
gerund ondertitelen n
present tense past tense
1st person singular ondertitel ondertitelde
2nd person sing. (jij) ondertitelt, ondertitel2 ondertitelde
2nd person sing. (u) ondertitelt ondertitelde
2nd person sing. (gij) ondertitelt ondertitelde
3rd person singular ondertitelt ondertitelde
plural ondertitelen ondertitelden
subjunctive sing.1 ondertitele ondertitelde
subjunctive plur.1 ondertitelen ondertitelden
imperative sing. ondertitel
imperative plur.1 ondertitelt
participles ondertitelend ondertiteld
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.