ontluchten

Dutch

Etymology

From ont- +‎ luchten or lucht +‎ ont- -en.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌɔntˈlʏx.tə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: ont‧luch‧ten
  • Rhymes: -ʏxtən

Verb

ontluchten

  1. (transitive) to deaerate, to remove air

Conjugation

Conjugation of ontluchten (weak, prefixed)
infinitive ontluchten
past singular ontluchtte
past participle ontlucht
infinitive ontluchten
gerund ontluchten n
present tense past tense
1st person singular ontlucht ontluchtte
2nd person sing. (jij) ontlucht ontluchtte
2nd person sing. (u) ontlucht ontluchtte
2nd person sing. (gij) ontlucht ontluchtte
3rd person singular ontlucht ontluchtte
plural ontluchten ontluchtten
subjunctive sing.1 ontluchte ontluchtte
subjunctive plur.1 ontluchten ontluchtten
imperative sing. ontlucht
imperative plur.1 ontlucht
participles ontluchtend ontlucht
1) Archaic.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.