opdrijven

Dutch

Etymology

From op +‎ drijven.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɔpdrɛi̯və(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: op‧drij‧ven

Verb

opdrijven

  1. (transitive) to drive up

Conjugation

Conjugation of opdrijven (strong class 1, separable)
infinitive opdrijven
past singular dreef op
past participle opgedreven
infinitive opdrijven
gerund opdrijven n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular drijf op dreef op opdrijf opdreef
2nd person sing. (jij) drijft op, drijf op2 dreef op opdrijft opdreef
2nd person sing. (u) drijft op dreef op opdrijft opdreef
2nd person sing. (gij) drijft op dreeft op opdrijft opdreeft
3rd person singular drijft op dreef op opdrijft opdreef
plural drijven op dreven op opdrijven opdreven
subjunctive sing.1 drijve op dreve op opdrijve opdreve
subjunctive plur.1 drijven op dreven op opdrijven opdreven
imperative sing. drijf op
imperative plur.1 drijft op
participles opdrijvend opgedreven
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.