opleuken

Dutch

Etymology

From leuk (“pretty, nice, fun”) +‎ op- -en.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɔpˌløː.kə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: op‧leu‧ken

Verb

opleuken

  1. (transitive, informal, Netherlands) to embellish, to decorate, to make more stylish

Conjugation

Conjugation of opleuken (weak, separable)
infinitive opleuken
past singular leukte op
past participle opgeleukt
infinitive opleuken
gerund opleuken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular leuk op leukte op opleuk opleukte
2nd person sing. (jij) leukt op, leuk op2 leukte op opleukt opleukte
2nd person sing. (u) leukt op leukte op opleukt opleukte
2nd person sing. (gij) leukt op leukte op opleukt opleukte
3rd person singular leukt op leukte op opleukt opleukte
plural leuken op leukten op opleuken opleukten
subjunctive sing.1 leuke op leukte op opleuke opleukte
subjunctive plur.1 leuken op leukten op opleuken opleukten
imperative sing. leuk op
imperative plur.1 leukt op
participles opleukend opgeleukt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

  • opleukeren
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.