opschrokken

Dutch

Etymology

Compound of op +‎ schrokken.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

opschrokken

  1. (transitive) to devour, wolf down
    Synonyms: vreten, opvreten, schrokken, schransen, bunkeren

Conjugation

Conjugation of opschrokken (weak, separable)
infinitive opschrokken
past singular schrokte op
past participle opgeschrokt
infinitive opschrokken
gerund opschrokken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular schrok op schrokte op opschrok opschrokte
2nd person sing. (jij) schrokt op, schrok op2 schrokte op opschrokt opschrokte
2nd person sing. (u) schrokt op schrokte op opschrokt opschrokte
2nd person sing. (gij) schrokt op schrokte op opschrokt opschrokte
3rd person singular schrokt op schrokte op opschrokt opschrokte
plural schrokken op schrokten op opschrokken opschrokten
subjunctive sing.1 schrokke op schrokte op opschrokke opschrokte
subjunctive plur.1 schrokken op schrokten op opschrokken opschrokten
imperative sing. schrok op
imperative plur.1 schrokt op
participles opschrokkend opgeschrokt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.