opsturen

Dutch

Etymology

From op +‎ sturen.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

opsturen

  1. to send, to post, to ship

Conjugation

Conjugation of opsturen (weak, separable)
infinitive opsturen
past singular stuurde op
past participle opgestuurd
infinitive opsturen
gerund opsturen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular stuur op stuurde op opstuur opstuurde
2nd person sing. (jij) stuurt op, stuur op2 stuurde op opstuurt opstuurde
2nd person sing. (u) stuurt op stuurde op opstuurt opstuurde
2nd person sing. (gij) stuurt op stuurde op opstuurt opstuurde
3rd person singular stuurt op stuurde op opstuurt opstuurde
plural sturen op stuurden op opsturen opstuurden
subjunctive sing.1 sture op stuurde op opsture opstuurde
subjunctive plur.1 sturen op stuurden op opsturen opstuurden
imperative sing. stuur op
imperative plur.1 stuurt op
participles opsturend opgestuurd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.