optellen

Dutch

Etymology

From op (“up”) +‎ tellen (“count”).

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

optellen

  1. (arithmetic) to add

Conjugation

Conjugation of optellen (weak, separable)
infinitive optellen
past singular telde op
past participle opgeteld
infinitive optellen
gerund optellen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular tel op telde op optel optelde
2nd person sing. (jij) telt op, tel op2 telde op optelt optelde
2nd person sing. (u) telt op telde op optelt optelde
2nd person sing. (gij) telt op telde op optelt optelde
3rd person singular telt op telde op optelt optelde
plural tellen op telden op optellen optelden
subjunctive sing.1 telle op telde op optelle optelde
subjunctive plur.1 tellen op telden op optellen optelden
imperative sing. tel op
imperative plur.1 telt op
participles optellend opgeteld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Antonyms

Derived terms

Descendants

  • Afrikaans: optel

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.