aftrekken
Dutch
Etymology
From Middle Dutch aftrecken. The sense “to subtract” was coined by Simon Stevin as a calque of Latin dētrahō. Equivalent to af + trekken.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɑftrɛkə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: af‧trek‧ken
Verb
aftrekken
- (transitive) to pull off
- (transitive, arithmetic) to subtract
- Antonym: optellen
- (transitive) to clean/level etc. with a squeegee
- (transitive, informal) to wank, to jerk off, to give a hand job; to stimulate one's own or another person's penis using the hand
Conjugation
| Conjugation of aftrekken (strong class 3b, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aftrekken | |||
| past singular | trok af | |||
| past participle | afgetrokken | |||
| infinitive | aftrekken | |||
| gerund | aftrekken n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | trek af | trok af | aftrek | aftrok |
| 2nd person sing. (jij) | trekt af, trek af2 | trok af | aftrekt | aftrok |
| 2nd person sing. (u) | trekt af | trok af | aftrekt | aftrok |
| 2nd person sing. (gij) | trekt af | trokt af | aftrekt | aftrokt |
| 3rd person singular | trekt af | trok af | aftrekt | aftrok |
| plural | trekken af | trokken af | aftrekken | aftrokken |
| subjunctive sing.1 | trekke af | trokke af | aftrekke | aftrokke |
| subjunctive plur.1 | trekken af | trokken af | aftrekken | aftrokken |
| imperative sing. | trek af | |||
| imperative plur.1 | trekt af | |||
| participles | aftrekkend | afgetrokken | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
Descendants
- Negerhollands: trek af
- → Caribbean Javanese: trèg-af