opvliegen

Dutch

Etymology

From op +‎ vliegen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɔpˌfli.ɣə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: op‧vlie‧gen

Verb

opvliegen

  1. (intransitive) to take off, ascend (begin flight)
  2. (intransitive, figuratively) to suddenly stand up

Conjugation

Conjugation of opvliegen (strong class 2a, separable)
infinitive opvliegen
past singular vloog op
past participle opgevlogen
infinitive opvliegen
gerund opvliegen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular vlieg op vloog op opvlieg opvloog
2nd person sing. (jij) vliegt op, vlieg op2 vloog op opvliegt opvloog
2nd person sing. (u) vliegt op vloog op opvliegt opvloog
2nd person sing. (gij) vliegt op vloogt op opvliegt opvloogt
3rd person singular vliegt op vloog op opvliegt opvloog
plural vliegen op vlogen op opvliegen opvlogen
subjunctive sing.1 vliege op vloge op opvliege opvloge
subjunctive plur.1 vliegen op vlogen op opvliegen opvlogen
imperative sing. vlieg op
imperative plur.1 vliegt op
participles opvliegend opgevlogen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.