otiosus

Latin

Etymology

From ōtium (leisure) +‎ -ōsus.

Pronunciation

Adjective

ōtiōsus (feminine ōtiōsa, neuter ōtiōsum, superlative ōtiōsissimus); first/second-declension adjective

  1. idle
  2. unemployed
  3. disengaged
  4. free from office
  5. (transferred) as a state of mind or being: calm, quiet, indifferent, neutral, at rest or at ease
    • 166 BCE, Publius Terentius Afer, Andria 842:
      DĀVUS: Animō nūnciam ōtiōsō esse imperō.
      DAVUS: Now, put [your] mind[s] at ease, I urge [you].
      (In other words, “be calm, don’t worry,” with the irony that Davus himself has caused much of the comic tension.)

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ōtiōsus ōtiōsa ōtiōsum ōtiōsī ōtiōsae ōtiōsa
genitive ōtiōsī ōtiōsae ōtiōsī ōtiōsōrum ōtiōsārum ōtiōsōrum
dative ōtiōsō ōtiōsae ōtiōsō ōtiōsīs
accusative ōtiōsum ōtiōsam ōtiōsum ōtiōsōs ōtiōsās ōtiōsa
ablative ōtiōsō ōtiōsā ōtiōsō ōtiōsīs
vocative ōtiōse ōtiōsa ōtiōsum ōtiōsī ōtiōsae ōtiōsa

Descendants

  • Catalan: ociós
  • English: otiose
  • Old French: oisos
  • Italian: ozioso
  • Occitan: ociós
  • Portuguese: ocioso
  • Sicilian: uzziusu
  • Old Spanish: ocioso

References