overplaatsen

Dutch

Etymology

Compound of over +‎ plaatsen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈoː.vərˌplaːt.sə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: over‧plaat‧sen

Verb

overplaatsen

  1. (transitive) to transfer

Conjugation

Conjugation of overplaatsen (weak, separable)
infinitive overplaatsen
past singular plaatste over
past participle overgeplaatst
infinitive overplaatsen
gerund overplaatsen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular plaats over plaatste over overplaats overplaatste
2nd person sing. (jij) plaatst over, plaats over2 plaatste over overplaatst overplaatste
2nd person sing. (u) plaatst over plaatste over overplaatst overplaatste
2nd person sing. (gij) plaatst over plaatste over overplaatst overplaatste
3rd person singular plaatst over plaatste over overplaatst overplaatste
plural plaatsen over plaatsten over overplaatsen overplaatsten
subjunctive sing.1 plaatse over plaatste over overplaatse overplaatste
subjunctive plur.1 plaatsen over plaatsten over overplaatsen overplaatsten
imperative sing. plaats over
imperative plur.1 plaatst over
participles overplaatsend overgeplaatst
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.