pacificatio
Latin
Etymology
From pacificō (“I make or negotiate a peace; pacify”) + -tiō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [paː.kɪ.fɪˈkaː.ti.oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [pa.t͡ʃi.fiˈkat̪.t̪͡s̪i.o]
Noun
pācificātiō f (genitive pācificātiōnis); third declension
- An act of peacemaking, pacification, settlement.
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | pācificātiō | pācificātiōnēs |
| genitive | pācificātiōnis | pācificātiōnum |
| dative | pācificātiōnī | pācificātiōnibus |
| accusative | pācificātiōnem | pācificātiōnēs |
| ablative | pācificātiōne | pācificātiōnibus |
| vocative | pācificātiō | pācificātiōnēs |
Synonyms
- (pacification): pācātiō
Related terms
Descendants
- → Catalan: pacificació
- → English: pacification
- → French: pacification
- → Interlingua: pacification
- → Italian: pacificazione
- → Occitan: pacificacion
- → Polish: pacyfikacja
- → Portuguese: pacificação
- → Romanian: pacificație
- → Spanish: pacificación
References
- “pacificatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “pacificatio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- pacificatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.