pacificus
Latin
Etymology
From pāx (“peace”) + -ficus (“bringing, making”), related to faciō (“to make”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [paːˈkɪ.fɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [paˈt͡ʃiː.fi.kus]
Adjective
pācificus (feminine pācifica, neuter pācificum, adverb pācificē); first/second-declension adjective
- peacemaking, pacific, peaceable
- 8 CE, Ovid, Fasti 4.407–408:
- pāce Cerēs laeta est; et vōs ōrātē, colōnī,
perpetuam pācem pācificumque ducem- Ceres delights in peace; and you, farmers –
pray for perpetual peace and a peacemaking ruler.
(See Ceres (mythology).)
- Ceres delights in peace; and you, farmers –
- pāce Cerēs laeta est; et vōs ōrātē, colōnī,
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | pācificus | pācifica | pācificum | pācificī | pācificae | pācifica | |
| genitive | pācificī | pācificae | pācificī | pācificōrum | pācificārum | pācificōrum | |
| dative | pācificō | pācificae | pācificō | pācificīs | |||
| accusative | pācificum | pācificam | pācificum | pācificōs | pācificās | pācifica | |
| ablative | pācificō | pācificā | pācificō | pācificīs | |||
| vocative | pācifice | pācifica | pācificum | pācificī | pācificae | pācifica | |
Synonyms
- (peacemaking): pācificātōrius
Antonyms
- (antonym(s) of “peacemaking”): bellicōsus
Derived terms
Related terms
Descendants
References
- “pacificus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “pacificus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- pacificus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.