paniceus
Latin
Etymology
From pānis (“bread”) + -icus + -eus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [paːˈnɪ.ke.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [paˈniː.t͡ʃe.us]
Adjective
pāniceus (feminine pānicea, neuter pāniceum); first/second-declension adjective
- made of bread
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | pāniceus | pānicea | pāniceum | pāniceī | pāniceae | pānicea | |
| genitive | pāniceī | pāniceae | pāniceī | pāniceōrum | pāniceārum | pāniceōrum | |
| dative | pāniceō | pāniceae | pāniceō | pāniceīs | |||
| accusative | pāniceum | pāniceam | pāniceum | pāniceōs | pāniceās | pānicea | |
| ablative | pāniceō | pāniceā | pāniceō | pāniceīs | |||
| vocative | pānicee | pānicea | pāniceum | pāniceī | pāniceae | pānicea | |
Related terms
References
- “paniceus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "paniceus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- paniceus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.