patrioticus
Latin
Etymology
From Ancient Greek πατριωτικός (patriōtikós), from πᾰτρῐώτης (pătrĭṓtēs), itself from πᾰτρῐᾱ́ (pătrĭā́). Equivalent to patriōta (“fellow countryman”) + -icus (“pertaining to”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [pa.triˈoː.tɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [pa.t̪riˈɔː.t̪i.kus]
Adjective
patriōticus (feminine patriōtica, neuter patriōticum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | patriōticus | patriōtica | patriōticum | patriōticī | patriōticae | patriōtica | |
| genitive | patriōticī | patriōticae | patriōticī | patriōticōrum | patriōticārum | patriōticōrum | |
| dative | patriōticō | patriōticae | patriōticō | patriōticīs | |||
| accusative | patriōticum | patriōticam | patriōticum | patriōticōs | patriōticās | patriōtica | |
| ablative | patriōticō | patriōticā | patriōticō | patriōticīs | |||
| vocative | patriōtice | patriōtica | patriōticum | patriōticī | patriōticae | patriōtica | |
References
- “patrioticus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "patrioticus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- patrioticus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.