pervicacia
Italian
Etymology
From Latin pervicācia.
Noun
pervicacia f (plural pervicacie)
Related terms
Further reading
- pervicacia in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [pɛr.wɪˈkaː.ki.a]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [per.viˈkaː.t͡ʃi.a]
Etymology 1
Noun
pervicācia f (genitive pervicāciae); first declension
- persistence
- obstinacy
- 1832, Gregory XVI, Mirari Vos:
- Nos quidem tantam hominum pervicaciam, quorum effrenatus furor impunitate diuturna, impensaeque nostrae benignitatis indulgentia non deliniri, sed ali potius conspiciebatur, […] debuimus tandem virga compescere;
- (please add an English translation of this quotation)
Declension
First-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | pervicācia | pervicāciae |
| genitive | pervicāciae | pervicāciārum |
| dative | pervicāciae | pervicāciīs |
| accusative | pervicāciam | pervicāciās |
| ablative | pervicāciā | pervicāciīs |
| vocative | pervicācia | pervicāciae |
Related terms
Descendants
- Italian: pervicacia
- Portuguese: pervicácia
Etymology 2
Adjective
pervicācia
- nominative/accusative/vocative neuter plural of pervicāx
References
- “pervicacia”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “pervicacia”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- pervicacia in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.