pineus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈpiː.ne.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈpiː.ne.us]
Adjective
pīneus (feminine pīnea, neuter pīneum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | pīneus | pīnea | pīneum | pīneī | pīneae | pīnea | |
genitive | pīneī | pīneae | pīneī | pīneōrum | pīneārum | pīneōrum | |
dative | pīneō | pīneae | pīneō | pīneīs | |||
accusative | pīneum | pīneam | pīneum | pīneōs | pīneās | pīnea | |
ablative | pīneō | pīneā | pīneō | pīneīs | |||
vocative | pīnee | pīnea | pīneum | pīneī | pīneae | pīnea |
Derived terms
Related terms
Descendants
- Portuguese: pinho, → píneo
References
- “pineus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “pineus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- pineus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.