pineus

Latin

Etymology

pīnus (pine) +‎ -eus.

Pronunciation

Adjective

pīneus (feminine pīnea, neuter pīneum); first/second-declension adjective

  1. (relational) pine
  2. pinelike

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative pīneus pīnea pīneum pīneī pīneae pīnea
genitive pīneī pīneae pīneī pīneōrum pīneārum pīneōrum
dative pīneō pīneae pīneō pīneīs
accusative pīneum pīneam pīneum pīneōs pīneās pīnea
ablative pīneō pīneā pīneō pīneīs
vocative pīnee pīnea pīneum pīneī pīneae pīnea

Derived terms

Descendants

  • Portuguese: pinho, píneo

References

  • pineus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • pineus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • pineus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.